Emre Öztürk – Dut
de ki kendi hâlinde bir kelimesin onlar kekeme
ağzındaki misal bir kilidin dilidir
dilidir bir kilidin hem dönüyor durmadan
çok dönüyor durmadan yatağında
uykusuz kalan
hem ağzının tadı kaçıyor uyku
hem kaçıyor kuşlar da avcılardan
hiç hesapta yokken kaçıyor sır
dudak farkına varmadan
hem nedir farkına varmadan
gökten zembille inip de can evinden
yerini beğenmeyen bi çiçek gibi nazlanan
sargıyı çözen
hem buradan itibaren
bir atımlık kan da gidiyor boşa
kısacık bir cümlede tutukluk yapıyor pekala
hem buradan itibaren avcı da
hem tutukluk yapıyor havalanan kuşlar da
de ki duruyor işte dilimin ucunda
sıkışıp kalmış bir mühür
hem arta kalan bir şey var
hem canını acıtan bir bumerang
ne kadar dar.