Ertuğrul Rast – Üçüncü Dereceden İntihar Mektubu
üçüncü dereceden bir intihar mektubu
çıkıyorsa kutudan
çünkü büyük kalemler yanımda bekliyor
toprak ölümle valseden son iki
gibi boynumdan atıyor
kestirme diyorum uzun kalsın
alnındaki üç
çokbeyaz çatılarda sökmek başlıyor
nicelik toprakta
peltek ölü tek başına taşkında
poz verin çekiliyorum diyor
ben ayakkabılarımı gerdiriyorum
ayaklarım iki, yalnız ve yanlış
ceketimi dünyanın etine
somurtkan buğdaylara ürüyor
sesler ve bir poşet havada elektrikten
antikdepresanla büyüyünce
buradan ayakkabısız bir beden geçiyor
niye sokağına terk edilen
kuşku ve kusmayla terk edilen
post/acılar örtüyor yüzümü
ve ben fareleri görmüyorum.
iktidar örtüyor yüzümü
ve ben fareleri göremiyorum.