Sümeyye Betül – Delil
bazendi. boğazıma bir resim doladım
ellerimle kendimi ellerimden kurtardım
itirafım puslu ama tuzağım dakik
kendime sinsi kendime sağır kulağım
kendimi sakladım hep ressamı görünce
kararttım gözümü bütün renkleri içtim
yutkundum boğazımdan akan manzarayı
döndükçe dünya ben durdukça kustum
asla yerinde kapatmadım meseleyi
bazendi. kırılacak bir şifre aradım
saklı kutu paslı kilit karıştırdım çer çöp
hiç unutmadım hem unutturmadım
kendimi neyle uyuştursam uyanık
kaç özüre satsam saltanatım gururlu
belleğim canlı hafızam kusurlu
iğneleye iğneleye can çekiştirir
başa sarılan her senaryo tanıdık
labirentin başıyım bilemem sonumu
korkarım aramızda kaybolup gitmekten
omuzlarımı üzüyorum çok düşününce
kimse yalnız geçemez kendi oyununu