Ümit Erdem – Hayırsız Pencere
Sana bakmanın kayıp güzüydü
Garip naralar paslanıyor içimde
Uzayan elektrik direkleri kırılıyor
Direkler ki ince ve gölgesiz
Sana bakmanın ince hüznüydü
Taşların kırların böğrünü delip
Tepetaklak gök deviriyorum yoluna
Gün deyince yalnız sen ölüyorsun
Dağlar bir daha mahcup
Ulaklar kuytulardan geçip
Posta güvercini ki göğsüne
Derin atlar koşuyor gecenin
Kimsesizliğine…
Sana bakmanın geri dönüşüydü
Sabah çattı kapı kanatlarına
Adımı en çok o zaman düşündüm
Mahmur gövdemi yıktım ayakucuna
Çaresi gitmektir insan olmanın
İnsan ki yolları yaratan
Bir mesafe…