Ömer Korkmaz – Niye Koştum
ağrılı başımı
ve sancıyan yanlarını göğsümün
anlattım uzun uzun
ilaç isimleri prostektüsler
farmakolojik detaylar öğrendim
vâkıf da olurdum belki tıp ilmine
gayretsizim fakat bazen evet
yazdım ya da çalıştım işte
acıyı ve bitişik nizam aşkı
birbiri ardına şiirler şiirler
şiirler ki
aşk yutup nefret kusan insan yığınları içindi
içine kaçan egzoz gazlarından (kuşları asfaltlara yapıştıran)
hazzı dumanda arayan insanlar içindi
okudum sonra şiiri çok, şarkıyı
insanı ve çok beni
yine o kadar seni ve sizi ve hepinizi
dizeler arasında kalmaklıkla
beton yığınları arasında kalmayı
yakıştırdım birbirine
sonra bir şiir mısrası buldum elbet
üstümü örtecek…
fakat olasılık ilminin tüm çalışmaları
çalışmamamı öğütledi
tuttum bu salığın bir ucunu bende
bu dert diyor isviçreli önlüklü
milyon yılın problemi
kronik insanlığın neticesi
anlaşılmamak isteğiyle birlikte anlaşılmak gayreti
hepsinden öte, sustum sonra
çay içtim, freud okudum, kudüsü sevdim haritadan
sonra annem..
koştum, zarifoğlunun atlarından birine binip koştum
anne dedim
anne…
insanlar…
sus dedi, okşadı başımı yara dedi oğul, merhemini bilir
hoşgeldin
haydi peynir var sonra sıcak ekmek..